Ο προφήτης

Αγάπη
Όταν η αγάπη σε καλεί,ακολούθησέ την,μ' όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα.Κι όταν τα φτερά της σ' αγκαλιάσουν,παραδώσου,μ' όλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.Κι όταν σου μιλήσει,πίστεψέ την,μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.Γιατί,όπως η αγάπη σε στεφανώνει,έτσι και θα σε σταυρώσει.Κι όπως είναι για το
μεγάλωμά σου,είναι και για το κλάδεμά σου.Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και
χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλλησή τους στο χώμα.Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλού-
δια σου.Σε αλέθει για να σε λευκάνει.Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου,και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.Αλλά αν από το φόβο σου,γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης,τότε,θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης.Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς,αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου,και θα κλαις,αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της,και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της.Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται.Γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.Όταν αγαπάς,δε θα 'πρεπε να λες: «Ο Θεός είναι στην καρδιά μου»,αλλά μάλλον «Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού.» Και μη πιστέψεις οτι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης,γιατί η αγάπη,αν σε βρει άξιο,θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες,ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια τη γνώση σου της αγάπης.Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης.
Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο μ' ευγνωμοσύνη στην καρδιά.Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.

Δόσιμο
Δίνετε αλλά λίγο,όταν δίνετε από τα αποκτήματά σας.Μόνο όταν δίνετε από τον εαυτό σας,δί-
νετε πραγματικά.Γιατί τι είναι τα αποκτήματά σας έκτος από πράγματα που κρατάτε και φυλάτε από φόβο μη τα χρειαστείτε αύριο;Αλλά το αύριο,τι θα φέρει το αύριο στο πολύ προνοητικό σκυλί που θάβει κόκκαλα στη χωρίς σημάδια άμμο καθώς ακολουθεί τους προσκυνητές προς την ιερή πόλη;Και τι άλλο είναι ο φόβος της ανάγκης από την ίδια την ανάγκη;Δεν είναι ο φόβος της δίψας όταν το πηγάδι σας είναι γεμάτο,η δίψα που είναι αξε-
δίψαστη;Υπάρχουν εκείνοι που δίνουν λίγα από τα πολλά που έχουν - και τα δίνουν για α-
ναγνώριση,και αυτή η κρυφή τους επιθυμία κάνει τα δώρα τους μισερά.Και υπάρχουν εκείνοι που έχουν λίγα και τα δίνουν όλα.Αυτοί είναι εκείνοι που πιστεύουν στη ζωή και στην αφθονία της ζωής,και το σεντούκι τους δεν αδειάζει ποτέ.Υπάρχουν εκείνοι που δίνουν με χαρά,και η χαρά αυτή είναι η άνταμοιβή τους.Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν με πόνο
και ο πόνος αυτός είναι το βάφτισμά τους.Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν και δε νιώθουν πόνο στο δόσιμο,ούτε γυρεύουν χαρά,κι ούτε σκέφτονται την αρετή.Αυτοί δίνουν όπως η μυρτιά στο λιβάδι εκεί κάτω αναδίνει την ευωδιά της στο διάστημα.
Με τα χέρια τέτοιων ανθρώπων μιλάει ο Θεός,και πίσω από τα μάτια τους ο Θεός χαμογελάει στη γή.Είναι καλό να δίνεις όταν σου το ζητούν,αλλά είναι καλύτερο να δίνεις χωρίς να στο
ζητήσουν από κατανόηση.Και για τον απλόχερο άνθρωπο η αναζήτηση εκείνου που θα δεχτεί είναι χαρά μεγαλύτερη από το δόσιμο.Και υπάρχει τάχα κάτι που θα έπρεπε να
κρατήσεις;Όλα όσα έχεις κάποια μέρα θα δοθούν.Γι' αυτό δώσε τώρα, ώστε ο καιρός της
προσφοράς να είναι δικός σου,κι όχι των κληρονόμων σου.Πολλές φορές λες, «Θα ήθελα να δώσω,αλλά μόνο σ' αυτούς που αξίζουν».Τα δέντρα του περιβολιού σου δε μιλούν έτσι, ούτε τα κοπάδια στο λιβάδι σου.Δίνουν για να μπορέσουν να ζήσουν,γιατίτο να κρατήσουν είναι θάνατος.Σίγουρα αυτός που είναι άξιος να δέχεται τις μέρες και τις νύχτες του,είναι άξιος και για κάθετι άλλο από σένα.Και αυτός που αξιώθηκε να πιει από τον ωκεανό της ζωής,αξίζει να γεμίσει την κούπα του από το μικρό ρυάκι σου.Και ποια θα υπάρξει μεγαλύτερη αξία από κείνη που βρίσκεται στο θάρρος και στην πίστη η καλύτερα στην ευσπλαχνία της αποδοχής;Και ποιός είσαι εσύ που θα 'πρεπε οι άνθρωποι να ανοίξουν το στήθος τους και να ξεσκεπάσουν την περηφάνια τους,για να μπορέσεις να δεις την αξία τους γυμνή και την περηφάνια τους αντρόπιαστη;Δες πρώτα αν εσύ ο ίδιος είσαι άξιος να
γίνεις δότης, και όργανο του δοσίματος.Γιατί,στην πραγματικότητα, είναι η ζωή
που δίνει στη ζωή -ενώ εσύ,που ονομάζεις τον εαυτό σου δότη, δεν είσαι παρά ένας μάρτυρας.Και σεις αποδέκτες -και είστε όλοι σας αποδέκτες-μη δέχεστε φορτίο ευγνωμοσύνης,για να μη βάλετε δεσμά πάνω στον εαυτό σας και σ' αυτόν που δίνει.Καλύτερα να ανυψώνεστε μαζί με το δότη πάνω στα δώρα του,ωσάν να ήταν φτερά.Γιατί αν σκέφτεστε πολύ το χρέος σας είναι σα να αμφιβάλλετε για τη γενναιοδωρία του,που μητέρα της είναι η ανοιχτόκαρδη γη, και πατέρας της ο Θεός.

Πόνος
Ο πόνος σας είναι το σπάσιμο του όστρακου που περικλείει τη γνώση σας.Όπως το τσόφλι του καρπού πρέπει να σπάσει,για να βγει η καρδιά του στο φως του ήλιου,έτσι κι εσείς πρέπει να γνωρίσετε τον πόνο.Κι αν μπορούσατε να κρατάτε στην καρδιά σας το θαυμασμό για τα καθημερινά θαύματα της ζωής σας,ο πόνος δε θα σας φαινόταν λιγότερο θαυμαστός από τη χαρά σας.Και θα δεχόσαστε τις εποχές της καρδιάς σας,όπως δέχεστε από πάντα τις εποχές
που περνούν πάνω από τα χωράφια σας.Και θα παρατηρούσατε με ηρεμία τους χειμώνες της θλίψης σας.Πολλούς από τους πόνους σας τους διαλέγετε μονάχοι.Είναι το πικρό φάρμακο που μ' αυτό ο γιατρός που είναι μέσα σας θεραπεύει τον άρρωστο εαυτό σας.Γι' αυτό,να εμπιστεύεστε το γιατρό,και να πίνετε το φάρμακό του,σιωπηλά και ήρεμα.Γιατί το χέρι του, αν και βαρύ και σκληρό,οδηγείται από το τρυφερό χέρι του Αόρατου,και η κούπα που σας δίνει,μ' όλο που καίειτα χείλη σας,είναι φτιαγμένη από τον πηλόπου ο μεγάλος Αγγειοπλάστης μούσκεψε με τα δικά του άγια δάκρυα.

Φιλία
Ο φίλος σας είναι η εκπλήρωση των αναγκών σας.Είναι το χωράφι σας που εσείς σπέρνετε
με αγάπη και θερίζετε μ' ευγνωμοσύνη.Και είναι το τραπέζι σας και το παραγώνι σας.Γιατί πηγαίνετε στο φίλο με την πείνα σας,και τον αναζητάτε για τη γαλήνη σας.Όταν ο φίλος σας εκφράζει τις σκέψεις του,δε φοβάστε το όχι στη δική σας σκέψη,ούτε αποσιωπάτε το ναι.
Και όταν εκείνος είναι σιωπηλός, η καρδιά σας δεν παύει για ν' ακούσει την καρδιά του.
Γιατί στη φιλία,όλες οι σκέψεις,όλες οι επιθυμίες,όλες οι προσδοκίες γεννιούνται και
μοιράζονται χωρίς λέξεις,με χαρά που είναι άφωνη.Όταν χωρίζεσαι από το φίλο σου, δε λυπάσαι.Γιατί αυτό που αγαπάς πιο πολύ σ' αυτόν μπορεί να είναι πιο φανερό στην απουσία
του, όπως ο ορειβάτης βλέπει πιο καθαρά το βουνό από την πεδιάδα.Και μη βάζετε κανένα σκοπό στη φιλία εκτός από το βάθαιμα του πνεύματος.Γιατί η αγάπη που γυρεύει κάτι άλλο εκτός από την αποκάλυψη του δικού της μυστηρίου δεν είναι αγάπη παρά ένα δίχτυ που ρίχνεται στη θάλασσα και μόνο το ανώφελο θα πιάσει.Και δίνετε το καλύτερο εαυτό σας στο
φίλο σας.Αφού θα γνωρίσει την άμπωτη του κυμάτου σας,δώστε του να γνωρίσει και την παλίρροιά του.Είναι ο φίλος σας κάτι που θα 'πρεπε να γυρεύετε όταν έχετε ώρες που θέλετε να σκοτώσετε;Καλύτερα να γυρεύετε το φίλο σας πάνταόταν έχετε ώρες να ζήσετε.Γιατί έργο του φίλου είναι να εκπληρώσει τις ανάγκες σας, αλλά όχι να γεμίσει το κενό σας.Και μέσα στη γλύκα της φιλίας κάνετε να υπάρχει γέλιο,και μοίρασμα χαράς.Γιατί στις δροσοστάλες των μικρών πραγμάτων η καρδιά βρίσκει την καινούργια αυγή της και ξανανιώνει.

Καλό & κακό
Μπορώ να μιλήσω για το καλό που είναι μέσα σας,αλλά όχι για το κακό.Γιατί,τι άλλο είναι το κακό έκτος από το καλό το βασανισμένο από την πείνα του και τη δίψα του;Στ' αλήθεια, όταν το καλό πεινάει,αναζητά την τροφή του ακόμα και στις σκοτεινές σπηλιές, και όταν διψά,πίνει ακόμα και από τα στάσιμα νερά.Είστε καλοί όταν είστε ένα με τον εαυτό σας.
Κι ωστόσο, όταν δεν είστε ένα με τον εαυτό σας δεν είστε κακοί.Γιατί το διαιρεμένο σπίτι δεν είναι φωλιά κλεφτών είναι μόνο ένα διαιρεμένο σπίτι.Κι ένα καράβι χωρίς πηδάλιο μπορεί να περιπλανιέται άσκοπα ανάμεσα σε επικίνδυνα ξερονήσια κι ωστόσο να μη βουλιάξει
στο βυθό.Είστε καλοί όταν προσπαθείτε να δώσετε από τον εαυτό σας.Κι ωστόσο δεν είστε
κακοί όταν γυρεύετε όφελος για τον εαυτό σας.Γιατί όταν προσπαθείτε για όφελος είστε σαν τη ρίζα που προσκολλιέται στη γη και βυζαίνει στο στήθος της.Και βέβαια ο καρπός δεν μπορεί να πει στη ρίζα,«Να είσαι σαν εμένα,ώριμη και γεμάτη,και πάντα να δίνεις από την αφθονία σου».Γιατί, για τον καρπό το δόσιμο είναι ανάγκη,όπως ανάγκη είναι για τη ρίζα η απολαβή.Είστε καλοί όταν είστε ολότελα ξύπνιοι στο λόγο σας.Κι ωστόσο δεν είστε κακοί όταν κοιμάστε,ενώ η γλώσσα σας πάλλεται χωρίς σκοπό.Και ίσως,ακόμα και μια ασυνάρτητη
ομιλία μπορεί να δυναμώσει μια αδύνατη γλώσσα.Είστε καλοί όταν περπατάτε προς το σκοπό σας σταθερά και με τολμηρά βήματα.Κι ωστόσο δεν είστε κακοί όταν προχωρείτε προς τα εκεί κουτσαίνοντας.Ακόμα και κείνοι που κουτσαίνουν δεν πηγαίνουν προς τα πίσω.Αλλά εσείς που είστε δυνατοί και γρήγοροι,προσέξτε να μη κουτσαίνετε μπροστά στον κουτσό, νομίζοντας ότι αυτό είναι καλοσύνη.Είστε καλοί με αναρίθμητους τρόπους,και δεν είστε κακοί όταν δεν είστε καλοί,μόνο που χασομεράτε και τεμπελιάζετε.Είναι κρίμα που τα ελάφια δεν μπορούν να διδάξουν στις χελώνες τη γρηγοράδα.Η καλοσύνη σας βρίσκεται στη λαχτάρα σας για το μεγάλο εαυτό σας:και η λαχτάρα αυτή βρίσκεται μέσα σε όλους σας.
Αλλά σε μερικούς από σας,η λαχτάρααυτή είναι σα χείμαρρος που τρέχει ορμητικά προς τη θάλασσα,κουβαλώντας μαζί του τα μυστικά των λοφοπλαγιών και τα τραγούδια του δάσους.
Ενώ σε άλλους είναι σαν επίπεδο ρεύμα που χάνεται στις στροφές και τις γωνίες κι
αργοπορεί ώσπου να φτάσει στην ακτή.Αλλά δεν πρέπει αυτός που λαχτάρα πολύ να λέει σ' εκείνον που λαχταρά λίγο,«Γιατί είσαι αργός και σταματάς;»Γιατί ο πραγματικά καλός δε ρωτάει τον γυμνό,«Που είναι τα ρούχα σου;» ούτε τον άστεγο, «Τι έπαθε το σπίτι σου;»

Προσευχή
Προσεύχεστε στη λύπη σας και στην ανάγκη σας.Μακάρι να μπορούσατε να προσεύχεστε και στην πληρότητα της χαράς σας και στις μέρες της αφθονίας σας.Γιατί, τι άλλο είναι η προσευχή έκτος από επέκταση του εαυτού σας στο ζωντανό αιθέρα;Κι αν σας φέρνει παρηγοριά να ξεχύνετε το σκοτάδι σας στο διάστημα,θα σας έφερνε επίσης χαρά αν ξεχύνατε στο διάστημα το γλυκοχάραμα της καρδιάς σας.Κι αν δεν μπορείτε παρά να κλαίτε όταν
η ψυχή σας σας καλεί στην προσευχή,θα'πρεπε αυτή να σας κεντρίζει ξανά και ξανά,με το κλάμα,ώσπου να φτάσετε στο γέλιο.Όταν προσεύχεστε,υψώνεστε και συναντάτε στον αέρα εκείνους που προσεύχονται την ίδια εκείνη ώρα,και τους οποίους δεν μπορείτε να συναντήσετε παρά μόνο στην προσευχή.Γι' αυτό,η επίσκεψή σας σ' αυτό τον αόρατο ναό ας μη γίνεται για άλλο σκοπό εκτός από την έκσταση και τη γλυκειά επικοινωνία.Γιατί,αν μπείτε στο ναό αυτό μόνο με το σκοπό να ζητήσετε,δε θα λάβετε:Κι αν μπείτε σ' αυτόν μόνο για να ταπεινώσετε τον εαυτό σας,δε θα ανυψωθείτε:Και ακόμα,κι αν μπείτε σ' αυτόν για να
παρακαλέσετε για το καλό των άλλων,δεν θα εισακουστείτε.Είναι αρκετό να μπείτε μόνο στον αόρατο ναό.Δεν μπορώ να σας διδάξω πως να προσεύχεστε με λόγια.Ο Θεός δεν ακούει τα λόγια σας εκτός εαν αυτός ο ίδιος εκφράζεται με τα χείλη σας.Και δεν μπορώ να σας διδάξω την προσευχή των θαλασσών και των δασών και των βουνών.Αλλά εσείς που είστε γεννημένοι από τα βουνά και τα δάση και τις θάλασσες,μπορείτε να βρείτε την προσευχή σας στην καρδιά σας,και αν μόνο τ' αφουγκραστείτε μέσα στην ησυχία της νύχτας,θα τα ακούσετε να λένε με τη σιωπή τους:«Θεέ μας, που είσαι ο φτερωτός εαυτός μας,είναι η θέλησή σου μέσα μας που θέλει.Είναι ο πόθος σου μέσα μας που ποθεί.Είναι η ορμή σου μέσα μας που μετατρέ-
πει τις νύχτες μας, που είναι δικές σου, σε μέρες,που κι αυτές είναι δικές σου.Δεν μπορούμε να σε παρακαλέσουμε για τίποτα,γιατί εσύ ξέρεις τις ανάγκες μας πριν
ακόμα γεννηθούν μέσα μας:Εσύ είσαι η ανάγκη μας.Και όταν μας δίνεις πιο πολύ από τον εαυτό σου,μας τα δίνεις όλα.»

Ο Γκιμπράν μιλάει στην ψυχή...