Φόρουμ
«Ήρθα δάσκαλε,γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα.Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα,ότι δεν κάνω τίποτα σωστά,ότι είμαι αδέξιος κ χαζός.Πώς μπορώ να βελτιωθώ;Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;" Ο δάσκαλος,χωρίς να τον κοιτάξει,του είπε:"Πόσο λυπάμαι αγόρι μου.Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα.Μετά ίσως...'"κ ύστερα από μια παύση συνέχισε:"αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ,μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου κ μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω". "ε...μετά χαράς,δάσκαλε" είπε διστακτικά ο νεαρός,νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι' άλλη μια φορά κ μετέθεταν τις ανάγκες του."Ωραία" συνέχισε ο δάσκαλος.Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι κ το έδωσε στο αγόρι,λέγοντας:"πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω κ τρέξε στην αγορά.Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος.Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς γι'αυτό.Κ με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί.Πήγαινε κ έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς."
Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κ έφυγε.Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον,ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι' αυτό.Όταν το παιδί έλεγε "ένα χρυσό φλουρί' όλοι γελούσαν.Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στον δρόμο του στην αγορά -και σίγουρα θα ήταν πάνω από 100 άτομα-,παραδέχτηκε την αποτυχία του,καβάλησε το άλογο κ γύρισε πίσω.Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο κ να τον γλιτώσει από το πρόβλημά του.Έτσι θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή κ τη βοήθεια του Δασκάλου."Δάσκαλε"' είπε, "λυπάμαι.Είναι αδύνατον να τα καταφέρω.Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια,όμως νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.''Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό,νεαρέ μου φίλε' απάντησε ο δάσκαλος."Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού.Καβάλησε πάλι το άλογο κ πήγαινε στον κοσμηματοπώλη.Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα;Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις κ ρώτησε πόσα μπορεί να πιάσει.Όμως,μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι." Ο νεαρός καβάλησε κ έφυγε πάλι.Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού,το κοίταξε με τον φακό,το ζύγισε κ μετά είπε στο παιδί:Πες στο δάσκαλο αγόρι μου,ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως,δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.''Πενήντα οχτώ χρυσά;" Φώναξε το παιδί."Ναι" απάντησε ο κοσμηματοπώλης.Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα."Κάθισε" του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. "είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι.Ένα πολύτιμο κ μοναδικό κόσμημα.Και σαν τέτοιο,πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός.Γιατί στην ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;"
Kάθε φορά που κάποιος άνθρωπος σε μειώνει,σε υποτιμά,να θυμάσαι ότι απλώς αυτός ο άνθρωπος δεν γνωρίζει την αξία σου,μην τον κατακρίνεις,είναι σαν να κατακρίνεις έναν τυφλό επειδή δεν μπορεί να ξεχωρίσει το μωβ από το ροζ.Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι να στρέψεις τη προσοχή προς τα Έσω.Να γνωρίσεις Εσυ την αληθινή σου αξία,να αγαπήσεις τη Ζωή σου,να αποδεχθείς όλα τα κομμάτια του Εαυτού σου,και να εν-θυμηθείς ότι αν έστω για ένα δέκατο του δευτερολέπτου είχες πλήρη επίγνωση του πόσο πολύτιμος & σημαντικός είσαι για όλη τη Δημιουργία,μπορεί να μην το άντεχες.Ίσως γι΄αυτό προσπαθείς ασυνείδητα να ξεφύγεις.Ε λοιπόν,αποδέξου το,επέτρεψέ το απλά να εισχωρήσει όμορφα στην Υπαρξη σου.Προσπάθησε όμως να καταλάβεις το εξής:ότι το ίδιο πολύτιμος είναι ο κάθε άνθρωπος που συναντάς.Να ξέρεις πως,ακόμη κι αν έρχονται στιγμές που κάποιοι σε αμφισβητούν,δεν θα σε αγγίζει πια,γιατί εσυ θα έχεις γνωρίσει την εσωτερική σου Αλήθεια.Αγαπημένο μου φιλαράκι,γεννήθηκες για να προσθέσεις κάτι,να προσθέσεις αξία σε τούτο τον κόσμο.Χωρίς εσένα κάτι θα λείπει από την ύπαρξη κ κανείς δεν θα μπορεί να το αντικαταστήσει.Τα αστέρια κ ο ήλιος κ το φεγγάρι,τα δέντρα κ τα πουλιά κ η γη,το κάθε τι στο σύμπαν,θα νιώσει ότι είναι άδεια μια μικρή θέση,που μόνον εσύ μπορείς να τη γεμίσεις κ κανένας άλλος.Μπορείς να κάνεις,να έχεις κ να είσαι,όλα αυτά που οι άλλοι έλεγαν κάποτε ότι ήταν αδύνατο να κάνεις,να έχεις και να είσαι.Χρειάζεται όμως,να αποδεχθείς,να αγαπήσεις,κ να πιστέψεις πρώτα Εσύ στον Εαυτό σου.
Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κ έφυγε.Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον,ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι' αυτό.Όταν το παιδί έλεγε "ένα χρυσό φλουρί' όλοι γελούσαν.Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στον δρόμο του στην αγορά -και σίγουρα θα ήταν πάνω από 100 άτομα-,παραδέχτηκε την αποτυχία του,καβάλησε το άλογο κ γύρισε πίσω.Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο κ να τον γλιτώσει από το πρόβλημά του.Έτσι θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή κ τη βοήθεια του Δασκάλου."Δάσκαλε"' είπε, "λυπάμαι.Είναι αδύνατον να τα καταφέρω.Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια,όμως νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.''Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό,νεαρέ μου φίλε' απάντησε ο δάσκαλος."Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού.Καβάλησε πάλι το άλογο κ πήγαινε στον κοσμηματοπώλη.Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα;Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις κ ρώτησε πόσα μπορεί να πιάσει.Όμως,μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι." Ο νεαρός καβάλησε κ έφυγε πάλι.Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού,το κοίταξε με τον φακό,το ζύγισε κ μετά είπε στο παιδί:Πες στο δάσκαλο αγόρι μου,ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως,δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.''Πενήντα οχτώ χρυσά;" Φώναξε το παιδί."Ναι" απάντησε ο κοσμηματοπώλης.Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα."Κάθισε" του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. "είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι.Ένα πολύτιμο κ μοναδικό κόσμημα.Και σαν τέτοιο,πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός.Γιατί στην ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;"
Kάθε φορά που κάποιος άνθρωπος σε μειώνει,σε υποτιμά,να θυμάσαι ότι απλώς αυτός ο άνθρωπος δεν γνωρίζει την αξία σου,μην τον κατακρίνεις,είναι σαν να κατακρίνεις έναν τυφλό επειδή δεν μπορεί να ξεχωρίσει το μωβ από το ροζ.Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι να στρέψεις τη προσοχή προς τα Έσω.Να γνωρίσεις Εσυ την αληθινή σου αξία,να αγαπήσεις τη Ζωή σου,να αποδεχθείς όλα τα κομμάτια του Εαυτού σου,και να εν-θυμηθείς ότι αν έστω για ένα δέκατο του δευτερολέπτου είχες πλήρη επίγνωση του πόσο πολύτιμος & σημαντικός είσαι για όλη τη Δημιουργία,μπορεί να μην το άντεχες.Ίσως γι΄αυτό προσπαθείς ασυνείδητα να ξεφύγεις.Ε λοιπόν,αποδέξου το,επέτρεψέ το απλά να εισχωρήσει όμορφα στην Υπαρξη σου.Προσπάθησε όμως να καταλάβεις το εξής:ότι το ίδιο πολύτιμος είναι ο κάθε άνθρωπος που συναντάς.Να ξέρεις πως,ακόμη κι αν έρχονται στιγμές που κάποιοι σε αμφισβητούν,δεν θα σε αγγίζει πια,γιατί εσυ θα έχεις γνωρίσει την εσωτερική σου Αλήθεια.Αγαπημένο μου φιλαράκι,γεννήθηκες για να προσθέσεις κάτι,να προσθέσεις αξία σε τούτο τον κόσμο.Χωρίς εσένα κάτι θα λείπει από την ύπαρξη κ κανείς δεν θα μπορεί να το αντικαταστήσει.Τα αστέρια κ ο ήλιος κ το φεγγάρι,τα δέντρα κ τα πουλιά κ η γη,το κάθε τι στο σύμπαν,θα νιώσει ότι είναι άδεια μια μικρή θέση,που μόνον εσύ μπορείς να τη γεμίσεις κ κανένας άλλος.Μπορείς να κάνεις,να έχεις κ να είσαι,όλα αυτά που οι άλλοι έλεγαν κάποτε ότι ήταν αδύνατο να κάνεις,να έχεις και να είσαι.Χρειάζεται όμως,να αποδεχθείς,να αγαπήσεις,κ να πιστέψεις πρώτα Εσύ στον Εαυτό σου.