Hθικά διδάγματα

"Δε με ενδιαφέρει τι δουλειά κάνεις...Δε με ενδιαφέρει πόσο χρόνων είσαι...Δε με ενδιαφέρει ποιοί πλανήτες είναι γύρω από το φεγγάρι σου...Δε με ενδιαφέρει να μάθω πόσα λεφτά έχεις...Δε με ενδιαφέρει που και τι έχεις σπουδάσει...
Θέλω να ξέρω τι σε κάνει να πονάς κι αν τολμάς να ονειρευτείς το να καταφέρεις να κάνεις αυτό που η καρδιά σου λαχταρά.Θέλω να ξέρω αν έχεις αγγίξει το βάθος της δικής σου λύπης,αν είσαι ανοιχτός στις προδοσίες ή αν έχεις ζαρώσει από το φόβο.Αν μπορείς να χορέψεις στην αγριάδα και να αφήσεις την έκσταση να σε γεμίσει χωρίς να ανησυχείς και να πρέπει να προσέχεις να είσαι ρεαλιστής και να θυμάσαι τα όρια σου.Θέλω να ξέρω αν τολμάς να απογοητεύσεις κάποιον με το να είσαι ο εαυτός σου.Αν αντέχεις την κατηγορία αρκεί να μην προδώσεις τη δική σου ψυχή.Θέλω να ξέρω αν μπορείς να δεις την ομορφιά ακόμη και όταν δεν είναι όμορφη η μέρα.Θέλω να ξέρω αν κάτι σε στηρίζει μέσα σου όταν όλα έξω καταρρέουν.Θέλω να ξέρω αν μπορείς όταν είσαι μόνος με τον εαυτό σου να απολαμβάνεις αυτές τις μοναχικές στιγμές.Θέλω να ξέρω αν μπορείς να σταθείς στην άκρη της θάλασσας και και να φωνάξεις στο ασήμι της πανσελήνου και στο χρυσάφι το ήλιου "Ναι είμαι άνθρωπος σημαντικός και η ζωή μου ανήκει!"
~ποίημα ανώνυμης Ινδιάνας~

Της Μαρίας Πολυδούρη (απόσπασμα από Ανεπίδοτη Επιστολή)
Ἀγαπητοὶ φίλοι!
Ἴσως τὸ γράμμα αὐτὸ νὰ μὴν διαβαστεῖ ποτέ,ἀπὸ κανέναν,ἀλλὰ στ᾿ ἀλήθεια δὲ μὲ νοιάζει.Ἴσως μέχρι νὰ φτάσει στὰ χέρια σας νἄχω πιὰ ὁλότελα ξεχαστῆ ἀπ᾿ ὅλους.Ἀλλά,οὔτε δὰ κι᾿ αὐτὸ τὸ τελευταῖο μὲ νοιάζει.Ἐξάλλου,δὲν ἔχω καὶ πολλὰ νὰ σᾶς πῶ,θέλω μόνο νὰ σᾶς θυμίσω ὅτι κάποτε ὑπῆρξα.Τὰ λόγια αὐτὰ ἴσως νἀκούγονται σὰν παραλήρημα ἑνὸς ἑτοιμοθανάτου,μά,ἀλί,δὲν μπορῶ νὰ πεθάνω ἀφοῦ εἶμαι ἀπὸ χρόνια πιὰ νεκρή.Ὅσο ζοῦσα,ὅσο ἔζησα,ἤμουνα παιδί.Ἤμουνα ἕνα παιδὶ ἄμυαλο,μπορῶ νὰ τὸ παραδέχωμαι ἀλλὰ καὶ ποιὸ παιδὶ δὲν εἶνε ἄμυαλο;Ἕνα παιδὶ εἶμαι ἀκόμη..Ἕνα παιδὶ ποὺ γράφει σὲ σᾶς,τοὺς ἄγνωστούς του φίλους,γιὰ νὰ τοὺς πεῖ:νὰ μείνετε πάντα παιδιά,κι᾿ ἂν εἶνε δυνατὸν ἄμυαλα παιδιά.Νὰ ζήσετε τὴ ζωή σας μὲ τρέλλα,νὰ ζήσετε παράλογα,νὰ σκοτώσετε τὴ λογικὴ ποὖνε ὁ φονιὰς τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ζωῆς,νὰ τολμήσετε νὰ κάνετε τὰ δύσκολα,τὰ μεγάλα,τὰ σημαντικά,ν᾿ ἀκολουθήσετε τὰ δύσβατα μονοπάτια,ν᾿ ἀφήσετε νὰ θρονιαστεῖ στὴν καρδιά σας γιὰ πάντα ἡ ἄνοιξη καὶ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη,ν᾿ ἀγαπήσετε μὲ πάθος καὶ νὰ καεῖτε ἀπ᾿ τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης σας,νὰ κάνετε τὸν πόνο,τὴ χαρά,τὴν κάθε σας στιγμὴ τραγούδι,κι᾿ ὅταν ἔρθ᾿ ἡ ὥρα ἡ στερνὴ,νὰ πεθάνετε ὄχι ἀπὸ πλῆξι,ἀλλὰ ἀπὸ εἰλικρίνεια ὅπως ὁ φίλος τζίτζικας,ποὺ τόσο ὡραία τὰ ἔλεγε μὰ μεῖς τὰ παίρναμε γιὰ γκρίνια..
Μὲ ἀγάπη
Μαρίκα Πολυδούρη

Χόρχε Μπουκάι "Γράμμα στην κόρη μου"
Πριν πεθάνω,κόρη μου,θα'θελα να'μαι σίγουρος ότι σου έμαθα:
Να χαίρεσαι τον έρωτα~Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου~Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου~Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή~Να ζητάς βοήθεια όταν
τη χρειάζεσαι~Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς~Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις~Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου~Να είσαι φίλη του εαυτού σου~Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς~Να ξέρεις πως αξίζεις να σ'αγαπάνε~Να μιλάς στους άλλους τρυφερά~Να αγαπάς και να φροντίζεις το παιδάκι που έχεις μέσα σου~Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων~Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων~Να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση από το γεγονός~Να δίνεις γιατί θέλεις,ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου~Να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό~Να μην επιβάλλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους~Να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές~Να ρισκάρεις περισσότερο~Να δέχεσαι την αλλαγή και ν' αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου~Να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές και τις πρόσφατες πληγές σου~Να φέρεσαι και να απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό~Να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν~Να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου~Να καλλιεργείς σχέσεις υγιείς όπου ο ένας στηρίζει τον άλλο~Να κάνεις την κατανόηση και τη συγγνώμη προτεραιότητές σου~Να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι~Να μεγαλώνεις μαθαίνοντας από τις αποτυχίες σου~Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λύνεται στα γέλια μες στο δρόμο χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Στο πανεπιστήμιο ο καθηγητής ρώτησε τους φοιτητές "Τα πάντα είναι δημιουργήματα του Θεού;" Ένας φοιτητής με σιγουριά είπε "Μάλιστα,κύριε καθηγητά." Ο καθηγητής είπε "Αφού τα πάντα δημιούργησε ο Θεός,τότε & το Κακό είναι δικό του δημιούργημα & σύμφωνα με την αρχή ότι τα έργα μας καθορίζουν τι είμαστε,ο Θεός είναι το Κακό." Ένας φοιτητής σήκωσε το χέρι του και είπε "Κρύο υπάρχει,κύριε καθηγητά;" "Τι
ερώτηση είναι αυτή;Βεβαίως υπάρχει.Ποτέ δεν ένιωσες κρύο;" Οι φοιτητές γέλασαν με την ερώτηση του συμμαθητή τους.Όμως ο φοιτητής συνέχισε "Στην πραγματικότητα όμως κρύο δεν υπάρχει.Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής,εκείνο που εμείς θεωρούμε κρύο είναι απουσία θερμότητας.Το απόλυτο «μηδέν» (– 460 βαθμούς κατά του Fahrenheit) είναι πλήρης απουσία θερμότητας.Κρύο δεν υπάρχει.Εμείς δημιουργήσαμε αυτή τη λέξη για να περιγράφουμε τι νιώθουμε όταν δεν υπάρχει θερμότητα.Μετά ο φοιτητής συνέχισε "Τι λέτε, κύριε καθηγητά, σκοτάδι υπάρχει;" "Βεβαίως υπάρχει" απάντησε ο καθηγητής. " Όχι κύριε καθηγητά,και σκοτάδι δεν υπάρχει.Στην πραγματικότητα το σκοτάδι είναι απουσία φωτός.Εμείς μπορούμε να ερευνούμε το φως,αλλά δεν μπορούμε το σκοτάδι.Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τo πρίσμα του Νεύτωνα για να αποσυνθέσουμε το φως σε άλλα χρώματα & να ερευνήσουμε το μάκρος των κυμάτων του κάθε χρώματος.Όμως δεν μπορούμε να μετρήσουμε & να αποσυνθέσουμε το σκοτάδι.Πώς μπορείτε να μετρήσετε σε πιο βαθμό είναι το σκοτάδι;Μόνο μετρώντας το ποσοστό του φωτός.Δηλαδή,το σκοτάδι είναι μια έννοια την οποία οι άνθρωποι χρησιμοποιούν για να περιγράψουν της καταστάσεις όταν απουσιάζει το φως.Και μετά ο φοιτητής ρώτησε "Κύριε καθηγητά,Κακό υπάρχει;" Ο καθηγητής απάντησε με,όχι και μεγάλη,σιγουριά "Δεν είναι Κακό αυτό που βλέπουμε καθημερινά;Η σκληρότητα μεταξύ των ανθρώπων,πολλά εγκλήματα & βία παντού στον κόσμο,όλα αυτά κατά τη γνώμη μου είναι παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι υπάρχει Κακό." "Κακό δεν υπάρχει,κύριε καθηγητά.Το Κακό είναι απλά απουσία Θεού.Είναι μια λέξη που οι άνθρωποι επινόησαν για να περιγράφουν την απουσία Θεού.Ο Θεός δεν δημιούργησε το Κακό.Το Κακό είναι αποτέλεσμα απουσίας στην καρδιά του ανθρώπου θεϊκής αγάπης.Είναι σαν το κρύο που έρχεται όταν απουσιάζει η θερμότητα,ή,σαν το σκοτάδι που έρχεται όταν δεν υπάρχει φως.(Άλμπερτ Αϊνστάιν)

Στην κοιλιά της εγκύου δύο έμβρυα συνομιλούν.Το ένα είναι σκεπτικιστής,το άλλο γεμάτο εμπιστοσύνη.Tο γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ρωτάει:«Πιστεύεις πραγματικά σε μια ζωή μετά τη γέννηση;» Το έμβρυο που πιστεύει,απαντά:«Ασφαλώς,ναι.Για μένα είναι απόλυτα βέβαιο ότι υπάρχει ζωή μετά τη γέννησή μου.Η ζωή εδώ,είναι μόνο για να μας μεγαλώνει,ώστε να μπορούμε να προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας για τη ζωή μετά τη γέννησή μας,έτσι ώστε να είμαστε αρκετά δυνατά για ό,τι μας περιμένει μετά.» Ο μικρός σκεπτικιστής έχει εκνευριστεί:«Αυτό είναι αρκετά ανόητο.Δεν υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση.Πώς θα έμοιαζε μια τέτοια ζωή,ούτως ή άλλως;» Ο μικρός πιστός όμως,υποστηρίζει:«Δε γνωρίζω.Αλλά σίγουρα θα έχει πολύ περισσότερο φως από εδώ.Και ίσως να στεκόμαστε στα πόδια μας & να τρώμε με το στόμα μας!» Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ξεσπάει:«Ένα μάτσο ανοησίες!Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το περπάτημα.Και φαγητό με το στόμα είναι πραγματικά μια εντελώς γελοία ιδέα – έχουμε τον ομφάλιο λώρο,που μας τροφοδοτεί αρκετά καλά,ήδη!Αυτό από μόνο του μας δείχνει ότι η ζωή μετά τη γέννηση είναι αδύνατη:ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός!» Ο μικρός πιστός παραμένει ακλόνητος:«Είναι όντως δυνατή. Απλά μπορεί να είναι λίγο διαφορετική από ό,τι είμαστε εδώ.» Ο μικρός σκεπτικιστής σιγά-σιγά χάνει την υπομονή του μπροστά σε τόση χαζομάρα:«Κανείς,και εννοώ ποτέ κανείς,δεν ήρθε πίσω μετά τη γέννηση!Ρίξε μια ματιά σε αυτό:η γέννηση είναι απλά το Τέλος της Ζωής.Τελεία & παύλα.Και κάτι ακόμα για σένα & τα τρελά όνειρά σου:Η ζωή είναι μία μεγάλη σκοτούρα μέσα στο σκοτάδι,αυτό είναι!» Ο μικρός πιστός δεν το αφήνει έτσι:«Το παραδέχομαι ότι δεν γνωρίζω πώς ακριβώς είναι η ζωή μετά τη γέννηση,αλλά σε κάθε περίπτωση εμείς θα δούμε τελικά τη μητέρα μας & αυτή θα μας φροντίσει.» Ο σκεπτικιστής γούρλωσε τα μάτια του:«Μητέρα!Πιστεύεις στη μητέρα;Είναι γελοίο!Με συγχωρείς,αλλά πού είναι αυτή;Θα ήθελα να σε ρωτήσω».Ο μικρός πιστός κάνει μια χειρονομία με το χέρι:«Αυτή είναι εδώ!Παντού γύρω μας.Ζούμε μέσα σ’αυτήν,καθώς & μέσω αυτής.Χωρίς αυτήν εμείς δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρχουμε!» Ο μικρός σκεπτικιστής δεν είναι δυνατόν τώρα να συγκρατηθεί:«Αυτό φτάνει πραγματικά το αποκορύφωμα της ανοησίας.Και για κανένα λόγο δεν μπορώ να δω πουθενά τη μητέρα σου.Ούτε ένα κομμάτι της -είναι αρκετά προφανές- διότι απλά,δεν υπάρχει!» Το μικρό που πιστεύει,κουνάει το κεφάλι του &ι κλείνει τα μάτια:«Μερικές φορές,όταν είμαστε πολύ ήσυχα,την ακούω να τραγουδά.Ή να χαϊδεύει τον κόσμο μας.Νιώθω & έχω την αίσθηση & πιστεύω σταθερά ότι η γέννηση είναι ένα μεγάλο νέο ξεκίνημα!»

Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε ένα παιχνίδι στα παιδιά μίας Αφρικανικής φυλής.Έβαλε ένα καλάθι γεμάτο φρούτα δίπλα σε ένα δέντρο & είπε στα παιδιά ότι όποιος έφτανε εκεί πρώτος,θα κέρδιζε τα γλυκά φρούτα.Όταν τους είπε να τρέξουν εκείνα...όλα πιάστηκαν χέρι-χέρι & έτρεξαν μαζί,έπειτα έκατσαν όλα μαζί & απόλαυσαν τις λιχουδιές τους.Όταν τα ρώτησε γιατί έτρεξαν με τέτοιο τρόπο ενώ θα μπορούσε να νικήσει ένα & να απολαύσει τα φρούτα,εκείνα είπαν: "UBUNTU,πώς γίνεται ένας από εμάς να είναι ευτυχισμένος αν όλοι οι άλλοι είναι στενοχωρημένοι?"
*UBUNTU στην κουλτούρα των Xhosa σημαίνει:"Εγώ είμαι,επειδή εμείς είμαστε".

“Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο,και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα.Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που,όπως έμαθα αργότερα,είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών.Στην παράσταση,το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του,του όγκου και της δύναμής του…Όμως,μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή,ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος.Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του.Ωστόσο,το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή,μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του,θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει.Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο.Μα τι τον κρατάει;Γιατί δεν το σκάει;Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα
– ευτυχώς για μένα –ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν'ανακαλύψει την απάντηση.Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ,πολύ μικρός.Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί,ο δυστυχής.Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του…
Όλοι είμαστε λίγο-πολύ σαν τον ελέφαντα του τσίρκου. Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία.Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα,απλώς επειδή μια φορά,πριν από πολύ καιρό,προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε.Πάθαμε το ίδιο με τον ελέφαντα.Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα:Δεν μπορώ,δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω.Ο μοναδικός τρόπος όμως να μάθεις εάν μπορείς,είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή…Με όλη σου την ψυχή!"
(απόσπασμα από το βιβλίο του Jorge Bucay με τίτλο «Να σου πω μια ιστορία»)

Τεχνική Υποστήριξη:Παρακαλώ,πως μπορώ να βοηθήσω;
Πελάτης:Χμ…μετά από πολλή σκέψη,αποφάσισα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα που λέγεται «Αγάπη».Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω;
Τ.Υ. :Φυσικά μπορώ.Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε;
Π: Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω;
Τ.Υ.:Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο «Η Καρδιά μου».Μπορε
ίτε να την εντοπίσετε;
Π: Ναι,αλλά υπάρχουν άλλα τόσα προγράμματα που τρέχουν αυτή τη στιγμή.Υπάρχει πρόβλημα να εγκαταστήσω το «Αγάπη» ενώ τρέχουν τα άλλα;
Τ.Υ: Ποια προγράμματα τρέχουν τώρα;
Π: Μισό λεπτό να δω… υπάρχει ένα που λέγεται «Παλιά Τραύματα»,«Χαμηλή Αυτοεκτίμηση»,ένα άλλο «Μνησικακία» και «Εκδίκηση».
Τ.Υ.:Δεν υπάρχει πρόβλημα.Μόλις εγκαταστήσετε το πρόγραμμα ‘Αγάπη’,θα διαγράψει βαθμιαία τα προγράμματα αυτά από το λειτουργικό σύστημα.Μπορεί να παραμείνουν στη μνήμη αλλά δεν θα εμποδίζουν τη λειτουργία άλλων προγραμμάτων.Το πρόγραμμα «Αγάπη» θα αντικαταστήσει το «Χαμηλή αυτοεκτίμηση» με μια άλλη ενότητα που λέγεται «Υψηλή αυτοεκτίμηση».Όμως,θα πρέπει να διαγράψετε οριστικά τα υπόλοιπα δύο προγράμματα: «Μνησικακία» και «Εκδίκηση».Αυτά τα δύο εμποδίζουν την εγκατάσταση του προγράμματος ‘Αγάπη’.
Π: Πως γίνεται να τα διαγράψω;Μπορείτε να μου πείτε;
Τ.Υ.: Με χαρά.Πηγαίνετε με το ποντίκι στην οθόνη σας κάτω αριστερά,εκεί που λέει ‘Εκκίνηση’ και επιλέξτε το πρόγραμμα «Συγχώρεση» και κάνετε ένα κλικ.Επαναλάβετε τη διαδικασία όσες φορές χρειαστεί μέχρι να διαγράψετε τελείως τα δύο προγράμματα.
Π: Α,ωραία!Έγινε κιόλας.Ώχ…όμως το πρόγραμμα «Αγάπη» ξεκίνησε μόνο του την εγκατάσταση.Είναι φυσιολογικό αυτό;
Τ.Υ.:Ναι,αλλά να θυμάστε ότι έχετε μόνο τη πρώτη έκδοση του βασικού προγράμματος.Θα χρειαστεί να συνδεθείτε με άλλες «Καρδιές» για να κάνετε αναβάθμιση.
Π: Ωχ!Μου εμφανίζεται ένα μήνυμα λάθους που λέει:‘Error – Το πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με εξωτερικές παρεμβάσεις’… τι είναι αυτό;
Τ.Υ.:Μην ανησυχείτε.Αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα «Αγάπη» έχει φτιαχτεί για να τρέχει με εσωτερικές «Καρδιές» αλλά δεν έχει ακόμα τρέξει στη δική σας «Καρδιά». Σε μη-τεχνική γλώσσα,σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον εαυτό σας πριν είστε έτοιμος να αγαπήσετε τους άλλους.
Π: Δηλαδή;Τι κάνω τώρα;
Τ.Υ.:Κατεβάστε το πρόγραμμα «Αποδοχή εαυτού» και κάντε κλικ στα παρακάτω αρχεία:«Συγχώρεση εαυτού»,«Συνειδητοποίηση της αξίας μου»,«Αναγνώριση των ορίων μου».
Π: Εντάξει,το έκανα.
Τ.Υ.:Ωραία.Τώρα αντιγράψτε αυτά τα αρχεία στο βασικό σας φάκελο «Η Καρδιά μου».Το σύστημα θα διαγράψει οποιοδήποτε ασύμβατο αρχείο και θα επιδιορθώσει τα όλα τα λανθασμένα αρχεία.Επίσης,χρειάζεται να διαγράψετε τα «Αρνητική Κριτική»,«Φλυαρία».Μετά πηγαίνετε στο Κάδο ανακύκλωσης και διαγράψτε τα οριστικά και από εκεί.
Π: Έγινε.Ωπ!!O φάκελος «Η Καρδιά μου» αρχίζει να γεμίζει με νέα αρχεία.Τα «γαλήνη» και «πληρότητα» αντιγράφουν μόνα τους τα αρχεία στο φάκελο «Η Καρδιά μου».Είναι φυσιολογικό αυτό;
T. Y.: Ναι.Αυτό δείχνει ότι το πρόγραμμα «Αγάπη» έχει εγκατασταθεί και ήδη τρέχει.Κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο.Το πρόγραμμα «Αγάπη» είναι free,δεν χρειάζεστε κωδικό ενεργοποίησης,γι’ αυτό δώστε το σε όσους μπορείτε.Μπορεί να σας ανταποδώσουν μερικά καλά αρχεία για αναβάθμιση.
Π: Σε ευχαριστώ,Θεέ μου…

Ήταν πρωί όταν ο Θεός στάθηκε μπροστά στα 12 παιδιά του και στο καθένα φύτεψε τον σπόρο της ανθρώπινης ζωής.Το ένα μετά το άλλο,έκαναν ένα βήμα μπρος για να λάβουν το τίμημα.
-«Σε σένα,Κριέ,δίνω πρώτα τον σπόρο για να έχεις την τιμή να τον
φυτέψεις.Για κάθε σπόρο που φυτεύεις,ένα εκατομμύριο θα πολλαπλασιάζονται στο χέρι σου.Ποτέ δεν θάχεις τον καιρό να δεις τον σπόρο σου να φυτρώνει,γιατί κάθε σπόρος θα βγάζει άλλους,που θα πρέπει να φυτευτούν.Θάσαι ο πρώτος που θα εμφυσήσει στο ανθρώπινο μυαλό την Ιδέα Μου.Δεν είναι,όμως,δική σου δουλειά να κρίνεις την Ιδέα.Το μόνο που θα κάνεις είναι να εφιστάς την προσοχή του ανθρώπου για την Δημιουργία μου.Για να κάνεις καλά αυτή τη δουλειά,σου δίνω το χάρισμα της Προσωπικής Αξιοπρέπειας.»Σιωπηλά ο Κριός πήγε πίσω.
-«Σε σένα,Ταύρε,δίνω τη δύναμη να χτίσεις τον σπόρο στην ουσία..Η δουλειά σου είναι σημαντική κι απαιτεί υπομονή για να τελειώνεις αυτό που αρχίζεις,διαφορετικά οι σπόροι θα χαθούν στον άνεμο.Δεν πρέπει να αλλάζεις γνώμη, να κρίνεις ή να βασίζεσαι στους άλλους,γι’ αυτό που σου ζητώ να κάνεις.Σου δίνω το δώρο της Δύναμης.Χρησιμοποίησέ το σοφά.».Ο Ταύρος πήγε πίσω στη θέση του.
- «Σε σένα,Δίδυμε,δίνω τις ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις για να προσφέρεις σε όλους, μια κατανόηση για το τι βλέπουν γύρω τους.Ποτέ δεν θα ξέρεις γιατί οι άνθρωποι μιλούν ή ακούνε,αλλά για απάντηση στην ερώτησή σου,σου δίνω το δώρο της Γνώσης».Και ο Δίδυμος πήγε πίσω στη θέση του.
- «Εσύ,Καρκίνε,θα διδάσκεις τους ανθρώπους για το συναίσθημα.Θα τους προκαλείς γέλιο και δάκρυα,έτσι που,ό,τι βλέπουνε να αναπτύσσεται πλήρως μέσα τους.Σου δίνω το δώρο της Οικογένειας,για να μπορεί η πληρότητά σου,να πολλαπλασιάζεται.»Και ο Καρκίνος γύρισε στη θέση του.
- «Εσύ,Λέοντα,θα παρουσιάζεις τη Δημιουργία μου και όλη της τη σοφία,στον κόσμο.Πάντα να αποφεύγεις τον κομπασμό και να θυμάσαι πως είναι η δική Μου Δημιουργία,όχι η δική σου.Αν το ξεχάσεις,οι άνθρωποι θα σε καταδιώξουν.Υπάρχει μεγάλη χαρά στη δουλειά που σου αναθέτω,αν την κάνεις καλά.Γι’ αυτό,σου δίνω το δώρο της Τιμής».Κι ο Λέοντας έκανε ένα βήμα πίσω στη θέση του.
- «Για σένα,Παρθένε,αναθέτω μια εξέταση πάνω σε όλα όσα έκανε ο άνθρωπος με την Δημιουργία Μου.Θα κρίνεις αυστηρά τις μεθόδους του και θα του θυμίζεις τις αδυναμίες του για να τελειοποιηθεί μέσα από την Δημιουργία Μου.Γι’ αυτό σου δίνω το χάρισμα της Καθάριας Σκέψης».Και ο Παρθένος γύρισε στη θέση του.
- «Σε σένα,Ζυγέ,αναθέτω την αποστολή της υπηρεσίας να σκέφτεται ο άνθρωπος τα καθήκοντά του,να μάθει για τη συνεργασία και τη διαλλακτικότητα.Θα βρίσκεσαι όπου υπάρχει αταξία και σου δίνω το δώρο της Αγάπης».Και ο Ζυγός γύρισε στη θέση του.
- «Σκορπιέ,η δουλειά σου είναι πολύ δύσκολη.Θα διαβάζεις τη σκέψη των ανθρώπων,αλλά σου απαγορεύω να λες αυτά που μαθαίνεις.Συχνά θα πονάς με ό,τι βλέπεις κι ο πόνος θα σε απομακρύνει από μένα.Μη ξεχνάς,όμως,πως δεν είμαι Εγώ,αλλά η διαστρέβλωση της Ιδέας Μου που σου προκαλεί τον πόνο.Θα δεις τόσα πολλά,που θα θεωρείς τον άνθρωπο ζώο και θα πολεμάς τα ένστικτά του,τόσο που θα χάνεις τον δρόμο σου.Αλλά, όταν επιστρέψεις σε Μένα,Σκορπιέ,θα σου έχω το ιδιαίτερο δώρο της Σκοπιμότητας.»Κι ο Σκορπιός γύρισε στη θέση του.
- «Τοξότη,σου ζητώ να κάνεις τους ανθρώπους να γελάνε,να ξεχνάνε τη λύπη που τους προσφέρει η απομάκρυνση από την Ιδέα μου.Έτσι,θα αποκτήσουν Ελπίδα κι από την Ελπίδα θα επιστρέψουν σε Μένα.Θα αγγίξεις,έστω και στιγμιαία,πολλές ζωές και θα ξέρεις το πρόβλημα της κάθε μιας ζωής που αγγίζεις.Σου δίνω το δώρο της Απεριόριστης Αφθονίας,να την απλώσεις παντού και να φωτίσει τα σκοτάδια».Κι ο Τοξότης γύρισε στη θέση του.
- «Εσύ,Αιγόκερε,θα διδάξεις στους ανθρώπους τη δουλειά.Είναι δύσκολο,γιατί όλα τα κοπιαστικά έργα του ανθρώπου θα τα νιώθεις δικό σου βάρος.Γι’ αυτό σου δίνω την υπευθυνότητα του ανθρώπου στα χέρια σου.»Κι ο Αιγόκερος γύρισε στη θέση του.
- «Εσύ,Υδροχόε,θα δείξεις στον άνθρωπο,τις νέες δυνατότητες του μέλλοντος.Θα νιώσεις πολύ μοναξιά,γι’ αυτό δεν σου επιτρέπω την αποκλειστικότητα της Αγάπης Μου.Αλλά,για να δει ο άνθρωπος τις νέες του πιθανότητες,σου χαρίζω την Ελευθερία.Έτσι μόνο θα υπηρετείς συνέχεια την ανθρωπότητα.»Κι ο Υδροχόος γύρισε στη θέση του.
- «Εσύ,Ιχθύ,έχεις την πιο δύσκολη αποστολή.Θα μαζέψεις όλη τη λύπη του ανθρώπου και θα την επιστρέψεις σε Μένα.Τα δάκρυά σου,θα είναι τα δικά Μου.Η λύπη θα προέρχεται από την απομάκρυνση του ανθρώπου από τη Ιδέα Μου,αλλά εσύ θα τον πείσεις να ξαναδοκιμάσει.Το καλύτερο, λοιπόν, δώρο είναι για σένα,επειδή έχεις αναλάβει οδυνηρή δουλειά.Θα είσαι το μόνο από τα 12 παιδιά Μου, που θα μπορεί να με καταλάβει.Μόνο που αυτό το δώρο,είναι μόνο για σένα, γιατί όποτε θα προσπαθήσεις να το δώσεις στον άνθρωπο,δεν θα σε ακούσει». Κι ο Ιχθύς, γύρισε στη θέση του.
Τότε ο Θεός είπε:«Ο καθένας σας,έχει ένα μέρος της Ιδέας Μου.Δεν πρέπει κανείς να το κακοχρησιμοποιήσει,ή να επιθυμήσει αυτό των άλλων.Ο καθένας σας είναι τέλειος,αλλά δεν θα το συνειδητοποιήσετε,μέχρι να γίνετε ΕΝΑ.Τότε, όλη η Ιδέα Μου,θα περάσει στον καθένα σας.»
Τότε τα παιδιά έφυγαν,αποφασισμένα να κάνει ο καθένας τη δουλειά του τέλεια, για να πάρει το δώρο του.Κανείς όμως δεν τα κατάφερε και στην επιστροφή τους, ο Θεός είπε:«Όλοι πιστεύετε ότι τα δώρα των άλλων είναι καλύτερα.Γι’ αυτό θα σας επιτρέψω να τα εμπορευθείτε».Για μια στιγμή, κάθε παιδί σκέφθηκε τις πιθανότητες της νέας του αποστολής.Αλλά ο Θεός χαμογέλασε και είπε:«Θα επιστρέψετε σε Μένα πολλές φορές,ζητώντας να σας απαλλάξω από την αποστολή σας.Και κάθε φορά θα απορρίπτω την ευχή σας.Θα περάσετε αμέτρητες ενσαρκώσεις,μέχρι να τελειώσετε την πραγματική σας αποστολή που σας ανέθεσα.Σας δίνω άπειρο χρόνο για να τα καταφέρετε,αλλά μόνο τότε θα μπορέσετε να είσαστε μαζί Μου.»

Aληθινή ιστορία διδύμων στην Αμερική:λόγω πρόωρου τοκετού,το ένα παιδί ήταν στη θερμοκοιτίδα ενώ το άλλο αναμενόταν να μη ζήσει.Μια νοσοκόμα-ενάντια στους κανονισμούς του νοσοκομείου-τοποθέτησε τα 2 βρέφη στην ίδια θερμοκοιτίδα.Όταν βρέθηκαν μαζί,το πιο υγιές άπλωσε το χεράκι του και αγκάλιασε το αδερφάκι του.Οι χτύποι της καρδιάς του αδύναμου μωρού αυξήθηκαν και η θερμοκρασία του επανήλθε στα φυσιολογικά επίπεδα.